Глубокое ...

Ոչինչ ասել կամ արտահայտվել չեմ ուզում, միայն կցանկանամ ձեզ հետ կիսվել հետևյալ հղումները: Հուսով եմ այն ձեզ կստիպի թեկուզ մի քիչ մտածել...

read more

It's a Wonderful Wonderful life...

Գիտեմ, որ շատ քչերն են գիտակցում և ընդունում այս խոսքերի ճշմարտացիությունը, և գուցե ես էլ դրանցից մեկն էի... Բայց արդեն ուշ է, չափազանց ուշ... ՈՒՇՔԻ ԵԿԵՔ ՄԱՐԴԻԿ... Վայելեք այս կյանքի ամեն վայրկյանը, ամեն պահը, գնահատեք ՁԵՐ ԿՅԱՆՔԸ... ՄԻ' տանջեք ինքներդ ձեզ, մի' ապրեք անցյալով... Փակեք անցյալ տանող բոլոր դռները և ապրեք ներկայով... ՄԻ' ՎԱԽԵՑԵՔ ոչ մի բանից... Հավատացեք կօգնի... Ուղղակի մտածեք մի քիչ... Մտածեք, որ եթե դուք ծնվել եք, ուրեմն ունեք ձեր առաքինությունը այս աշխարհում... Փորձեք գտնել այն... ՄԻ անիմաստ վատնեք ձեր ԿՅԱՆՔԸ...

Ուղղակի դուրս եկեք երեկոյան, նայեք աստղերին, շնչեք սառը օդը և մտորեք մի քիչ...

P.S. Ու միշտ հիշեք ` " бояться глупо " ...

P.P.S  Այս գրառումս նվիրում եմ ինձ շատ թանկ մարդկանց, որոնց համար հիմա շատ դժվար է...

No need to cry...It's a wonderful wonderful life...

read more

Слезы в раю...

Երկար ժամանակ է ինչ անդադար այս երգն եմ լսում ու ապրում այն, ինչ իրականում չեմ կարողանում նկարագրել...Ուղղակի գիտեմ , որ ցանկացած մարդու կյանքում էլ կա մի երգ, որը լսելուց պատկերացնում ես այն, ինչ ողջ կյանքում երազել ես ... Այս երգը իմ երազանքներիս պատկերացումների աշխարհն է...

Вспомнишь ли ты мое имя,
Если мы встретимся на небесах?
Будет ли все по-прежнему,
Если мы встретимся в небесах?
Мне надо быть сильным
И продолжать жить,
Потому что я знаю:
На небесах мне не место.

Возьмешь ли ты меня за руку,
Если мы встретимся на небесах?
Поможешь ли ты мне устоять на ногах,
Если мы встретимся на небесах?
Я отыщу дорогу и днем, и ночью,
Но не могу остаться
Здесь на небесах.

Время может тебя подкосить
Время может швырнуть тебя оземь
Время может разбить тебе сердце
И заставить молить о пощаде,
Молить о пощаде.

За этой дверью –
Я верю – мир и покой,
И я знаю
Больше не будет
Слез в раю.

Вспомнишь ли ты мое имя,
Если мы встретимся на небесах?
Будет ли все по-прежнему,
Если мы встретимся в небесах?
Мне надо быть сильным
И продолжать жить,
Потому что я знаю:
На небесах мне не место.

read more

Նամակ...

Առավոտը սկսվեց այնպես, ինչպես որ կանխատեսել էի` հոգնած, հիասթափված ու կիսաքնած....Ու չնայած, որ օրվա 1/4 մասը անցավ նույն ընթացքով, սակայն 13:31-ի հեռախոսազանգը փոխեց կանխատեսված ընթացքը...Ինչորե...Մտերիմ ընկերուհուս հետ ուղևորվեցինք աշխատանք ման գալու..Երկար քայլեցիք, չապչփեցինք, հիասթափվեցինք ու որոշեցինք զանգել Մհեր ձյաձյաին` իմ հայրիկիս  մանկության ընկերոջը, և որի  հետ արդեն վաղուց որոշել էինք Հախվերդյանի " Մեր Սիրո Աշուն" -ը նվագել ու այդպես էլ չէր ստացվել...Բայց ՍՏԱՑՎԵՑ ... Վերցրինք մեր 3-րդին `կիթառիս, ու ճանապարհ ընկանք...Ընթացքում խոսեցինք, պատմեցինք վերջին դեպքերը, փիլիսոփայեցինք կյանքի մասին, տխրեցինք իրականությունից ու.... ու... ՆԱՄԱԿ...

- ԷԷԷ~ Լուս.....էդպես չոր, կոպիտ հա?...

- Հաաա Լեն....Համ էլ չոր, կոպիտ չէ, նորմալ է...

-Էէէէ~  Լուս...ախր մենք պայմանավորվել էինք....

" ՇՀՆՈՐՀԱՎՈՐ!!!''

''ԱՊՐԵՍ!!!''

Երբ հասանք Մհեր ձյաձյաենց տուն, արդեն համարյա երեկո էր: Նստեցինք, զրուցեցինք, նվագեցինք...Եղանակը կտրուկ փոխվեց...անձրևեց...դարձավ հարազատ...

Նստած էինք 4-ովս այդ խղճուկ, բայց ահավոր հարազատ տանը, ուր ամեն մի անկյուն լցված էր արվեստով, կյանքի փիլիսոփայությունը պատկերող ստեղծագործություններով, երաժշտությամբ, պարզությամբ ու բարությամբ...

Լուռ էինք մենք...Ուսուցիչս նվագում էր...ՍեՌժիկը` 18 ամյա կույր կատուն մլավում էր, կարծես զգալով մեղեդին...շունը` Ալֆան (Բետտան կամ Գամման, ով ոնց ուզեր կարար դիմեր...) պառկած էր տխուր և դրսում մռայլ էր...

Հանկարծ Հախվերդյանը փոխվեց Ջակի `Հին Բամբիռ-ի ՆԱՄԱԿԻՆ....

" Այս նամակը դիր լույսին ու նայիր միայն լուսնին...Ինչքան խոսքեր կան իզուր, որ կրկնել եմ ես տխուր...Հեռու ես դու ինձանից, ինչպես  երկրիը Լուսնից... ... ... "

Երբ դուրս եկանք դեռ անձրևում էր...սակայն դա մեզ չէր խանգարում...Ես ուրախ էի, անչափ...Մենք ուրախ ու տխուր էինք..անչափ...

Անձրև, 3 գիժ, երկար ու թաց ճանապարհ ու ՆԱՄԱԿԸ ... Ջակի 20 տարի առաջ գրած ՆԱՄԱԿԸ .... " Այս նամակը դիր լույսին ու նայիր միայն Լուսնին... .... ... "

Հետաքրքիր բան է կյանքը....

read more

From me to you...

                              История мишки Me To You...

Эта история началась ещё осенью. Представьте себе заброшенный очень старый, маленький ветхий дом, который вскоре будет снесён. Все вещи, которые когда-то наполняли дом, свалили в саду, начиная от мягкой пружинной кровати, на которой раньше спали хозяева, до старых деревянных половиц, по которым они когда-то ходили...

В этой куче старого хлама лежал небольшой, коричневого цвета плюшевый медведь Тедди. Он был зажат среди других выброшенных вещей, и не мог двигаться. Но однажды, в очень холодный день, что-то упало с неба. Это была маленькая снежинка. Она упала мишке прямо на носик, и носик начал становиться холодным.

Зима наконец прошла, и погода стала более теплой. В один прекрасный весенний день, маленькая девочка играла около старого дома и заметила серого медведя в груде ненужных вещей. Он небыл похож на других медведей, которых она когда-либо видела. Девочка освободила мишку, затем приподняла мишку повыше, чтобы получше рассмотреть. Она подумала:«Серый Тедди... с синим носом? Какой странный!»

Тедди не знал, радоваться ему или плакать? Он думал, что она не полюбит его и бросит обратно. Девочка продолжала: «Но он прекрасен!» Девочка побежала домой, чтобы быстрей попросить бабушку починить его, так как он очень нуждался в ремонте. Она наблюдала как бабушка меняла его набивку и пришивала заплатки на дырочки. На мишкиных швах мех сильно потёрся, но девочке казалось, что он выглядел идеально. 

В доме маленькой девочки было тепло и уютно, и сердце медведя быстро наполнилось теплом. Однако его носик был все ещё синий, и его мех был все еще сер. И он никогда уже не будет коричневым. Он был уникален среди медведей Тедди. Маленькая девочка дарила ему свою любовь и ласку. Она любила его больше всего на свете!

read more